- ἀναγκαστικῶν
- ἀναγκαστικόςcompulsoryfem gen plἀναγκαστικόςcompulsorymasc/neut gen pl
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
ἀναγκαστικῶν
Look at other dictionaries:
δάνειο — Οτιδήποτε (συνήθως χρηματικό ποσό) κάποιος δίνει ή λαμβάνει, με συμφωνία επιστροφής· ο όρος χρησιμοποιείται κυρίως σε οικονομικές συναλλαγές, αλλά απαντάται επίσης μεταφορικά και σε άλλες περιπτώσεις. (Γλωσσ.) Γλωσσικό δ. καλείται το πέρασμα ενός … Dictionary of Greek
επίταξη — Είδος αναγκαστικής απαλλοτρίωσης κινητών πραγμάτων. Υπάρχουν πολλές νομικές μορφές ε., ανάλογα με τις ανάγκες που την επιβάλλουν. Για παράδειγμα, η αναγκαστική πώληση στην περίπτωση της ε. τροφίμων, η αναγκαστική μίσθωση στην περίπτωση ε.… … Dictionary of Greek
κοινοπραξία — Ένωση ατόμων ή επιχειρήσεων, που πραγματοποιείται επειδή οι συμμετέχοντες σε αυτήν κρίνουν ωφέλιμο (ή αναγκάζονται από τις συνθήκες) να επιλύσουν ένα κοινό πρόβλημα αναπτύσσοντας κοινή δραστηριότητα. Οι κ. μπορεί να έχουν πολύ διαφορετικούς… … Dictionary of Greek
νομός — (Νομ.). Κάθε υποχρεωτικός κανόνας που γεννά δικαιώματα και υποχρεώσεις, με δυνατότητα εξωτερικού καταναγκασμού για όποιον δε συμμορφώνεται εκούσια στις επιταγές ή στις απαγορεύσεις του. Με τη γενική αυτή αλλά ουσιαστική έννοια, είναι αδιάφορο το… … Dictionary of Greek
νόμος — (Νομ.). Κάθε υποχρεωτικός κανόνας που γεννά δικαιώματα και υποχρεώσεις, με δυνατότητα εξωτερικού καταναγκασμού για όποιον δε συμμορφώνεται εκούσια στις επιταγές ή στις απαγορεύσεις του. Με τη γενική αυτή αλλά ουσιαστική έννοια, είναι αδιάφορο το… … Dictionary of Greek
δημόσια κτήματα — Τμήμα της περιουσίας του κράτους, η οποία περιλαμβάνει, όπως και η περιουσία των ιδιωτών, χρήματα και απαιτήσεις, κινητά και ακίνητα. Ωστόσο, ενώ ένα μέρος αυτής της περιουσίας δεν παρουσιάζει καμιά διαφορά από την ιδιωτική κτήση και αποβλέπει,… … Dictionary of Greek
Διοκλητιανός — (Σάλωνα Δαλματίας 243 – 313 μ.Χ.). Ρωμαίος αυτοκράτορας (284 305). Καταγόταν από την Ιλλυρία. Ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας από τον στρατό στη Νικομήδεια, όπου αργότερα έχτισε ανάκτορα και μετέφερε την έδρα του, καθώς θεώρησε πιο πρόσφορο για την… … Dictionary of Greek
Μάνεσης, Αριστόβουλος — (Αργοστόλι Κεφαλονιάς 1922 – Αθήνα 2000). Συνταγματολόγος, καθηγητής πανεπιστημίου και ακαδημαϊκός. Σπούδασε στη νομική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και μετεκπαιδεύτηκε στο δημόσιο δίκαιο στα πανεπιστήμια του Παρισιού και… … Dictionary of Greek
πολύπτυχο — Πινακίδα με επάλειψη κεριού, που χρησίμευε ως επιφάνεια γραφής στα αρχαία χρόνια. Ονομάστηκε π. γιατί είχε περισσότερα από 4 φύλλα. Στην αρχαία Ρώμη π. ονόμαζαν και τις πινακίδες απογραφής των κατοίκων. Στα χρόνια της φεουδαρχίας ονόμαζαν έτσι το … Dictionary of Greek
Πουλίτσας, Παναγιώτης — (Γεράκι [Λακεδαίμονας] 1881 – Αθήνα 1968). Έλληνας νομικός. Διδάκτωρ της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1901, συμπλήρωσε τις σπουδές του στο Μόναχο και στο Βερολίνο (1911 14). Πάρεδρος πρωτοδικών το 1907, ακολούθησε ταχύτατη εξέλιξη… … Dictionary of Greek
